Adonis Saliba
Espero kaj prospero,
kongreso kaj ĉeesto,
mondo kuna,
kunviva aresto.
Jen nia nio
en kuna festo.
Kelkiuj el fora,
el fora esto,
enesto vena,
bonvena kesto.
Larmo karesa,
brakumo ampleksa,
Jen ĉiuj ni,
en ama nesto.
Kongresumado,
voĉ-kantado,
muz-poezio,
amuz-parolado.
For la petolo plenkria!
Balasta volo ne ĉia!
La antoj de l´ esper´
kunrondas el er´.
El miriadaj vioj,
ektranso al nioj.
Feliĉo ĉirkaŭas nekonatojn en konajn aktojn.
Neespero teatriĝas en esperajn faktojn.
Lingvo ideas,
ideoj lingvas.
Jen pluso por la amanto
de la lingvo Esperanto.
Eble rakonto aŭ anekdoto,
de ŝerca esperantulo,
ĉar kritiki estas facile
Ĝi facilas al mokulo
Estis foja vizitado
Al hejma brazilanin'
Venis forulo alilanda
El Eŭropo aŭ Argentin'
Ŝi tre ĉarme bonvenigis
la ulon ĉe sojlo sia
Sojle apudis ŝia hundo
mastrogarde nerabia
"Saluton" kaj salutado
por konada amikiĝo
stelverda amikado
de konata esperantiĝo
"Via alveno, Dia preĝo"
Diris ŝi sen plia forĝo.
Ĉar laŭtvoĉe ĝi ja sonas
"Vi alvenu, ĝi ja preĝu"
Miksa sono de Di kaj ĝi
En Brazil´
sen kroma penso
diras tuj "Diamantino'".
kaj stumble ĝi fariĝas
perfekta "ĝi'amanĉinu".
La forulo surpriziĝis
kaj demandis al sinjorin'
"Ĉu hundo Dion preĝas
en hejm' de brazilanin'?"
"Verŝajne, filozofa amiko'"
respondis ŝi sen prediko
"Tamen ne diru, ke tiu leĝas
kiel sane mensa indiko!"
Kaj la forulo misiĝadis
en la brazila karambolo
Rezulto de eklernado
Lerno de prononcado
ne plena kaj kompromisa.
Tute misa en la parolo.
Adonis Saliba (2013)
Karnavalo en balado,
koksobala lumokadro,
svinga ĝojo,
fulma vojo.
Kia samba tutskadro!
En plenritmo muzikada,
Ular' iras, bandobala.
Tamen, jen ridinda foto,
prae misa pieroto,
Arleken' senplusa glor',
kaj kolombino sen ia furor'.
Tempo flosas karnavale,
tutkarna seksovale,
Kiam into iras onten,
Anto vojas ĝuofonten.
Plezurkanta, nuda ondo
kria kokso de mulatin'
Je damno de pudra mondo
Ne plu spiras la latin'
Tempoŝanĝo karnavalas,
Spirite mala, ĝi ja karnas
Kaj senveste sin pli garnas.
Senomuloj festivalas.
For al uloj jam prafamaj,
tempomaskoj estas iamaj.
Ne arlekenas pieroto,
ĉar temp' por li jamas.
Kaj kolombinan koron,
li nekapable plu amas.
Kelkiuj ja sin pozas
kaj neritme sin agordas.
Por tempoforaj baluloj,
uloj de praaj baloj,
baloj de maljunuloj.
por daŭre vivi karnavalon.
Junfreŝaj histrionoj
straten venas tre fieraj,
inter rubandoj kaj konfetoj
Aertrafate de arometoj.
Junuloj kaj junulinoj
Plenĝuu la karnavalon,
por ja vivi, sen trudaj limoj,
junularan karnan balon.
Ssssssssusur’
ekstazo ampleksa
kanto muza,
alloga
muzik’ harmonia,
mister’ senpodia,
dubo neekesta,
senpeze flugilleva,
nepieda glito,
Ĉu vivo senviva,
senviva vio?
Kion vi ki’as?
Esto! Mi tiel ebrias!
Nek veas, nek hoas!
Flustra vok’
sendolora,
ĉu katena fortir’?
Mi foriron ne
volas.
(deklamo)
Ĵus cirken alveninta,
sub kovro tre ŝminka,
veste moka,
plena hasto,
ruĝabulo nazopinta,
jen pajaco, en daŭra fasto.
Mondo cirka ja komplika,
trista fono de povrul'.
Mona mondo ja tre lika,
pli ol pika ŝveba pul'.
Ridoplena aŭdantaro,
infanridas la geparo,
petolema infanaro.
Pajacadas,
fanfaronas,
neritme, sencele cirklas,
stumble ĵongle karambolas
memfajfas kaj biciklas
kaj pajaco simple rolas.
Rolante sian memon,
gargarado de socio,
la pajaco pajacadas.
Al publik', la spegul'.
Li en rolo, plena dolo
al ĉiuj diras: fipovul'!
Vivodaŭro de pajaco,
Socio en sia nebul' ,
plenmerda, neĝua kaco,
tretado sur mizerul'.
In' verse
Groto fulma senracia
Envolupto sensatiga
Anheladu post sia
Sia, kio Katarino?
Inkisadon, febro nia
Man’, vir’, tuŝ´, spir’
Sufok’, ĝen’, vesuspir’
Suflor’, flustr’, amor’
Dolor’, kolor’, furor’
Font’ el plezura vor’
Elaĉete tuta glor’
Vir' verse
Rampa venu serpento
Hirta, kolosa, senpento
Grotofunda momento
Invene, virsekse,
Senverse, proceze,
Senĝene penetre
Ŝvit´ traas fenestre
Nespiras, viras , hurlas
Stiras, kojnas, glitas
Ŝakalas, lupas, leonas,
Ŝpruc! Jen tut’
